Eigenzinnige vrienden. De vriendschap tussen A. den Doolaard en Louis Frequin
In het Numaga Jaarboek van 2017 heb ik een artikel geschreven over de vriendschap tussen twee tegenpolen: de progressieve schrijver en journalist A. den Doolaard en de conservatief-katholieke hoofdredacteur van dagblad De Gelderlander in Nijmegen. Non-conformisme, een avontuurlijke inslag en een fijne neus voor nieuws bracht het tweetal in 1948 bij elkaar in een vriendschap die hun leven lang duurde.
Den Doolaard (links) en Frequin nemen afscheid, vlak voor het vertrek van de eerste naar Joegoslavië 1952 (Collectie Regionaal Archief Nijmegen)
He Rob, heel mooi artikel, met veel voor mij nieuwe informatie. Goed geschreven, prettig leesbaar.
De overeenkomst tussen beiden was het humanisme, dat gaf verbinding. Maar ik vroeg me wel af hoe ze omgingen met het grote verschil, a-theist en conservatief katholiek. Hoe hebben ze dat ‘in godsnaam’ overbrugd?
Wat een prachtig artikel!
Als (deel van een) antwoord op de vraag van Rene van Hoften: A. den Doolaard betoogde hierover in 1961
“in de ‘Gelderlander Pers’ (…) schreef ik sinds 1950 meer dan twintig lange artikelen over atoombewapening en stralingsgevaar. Op sommige, vooral levensbeschouwelijke, punten verschilt de hoofdredacteur met mij van mening. Maar toch laat hij mij schrijven, en scherp, want dat is het beginsel der democratie.”
Zie hierover ook http://www.adendoolaard.nl/berichten/zelfbescherming-door-kernontwapening
Beste Albert Koevoet, Dank voor uw reactie. Ik ben tijdens het onderzoek voor dit artikel op uw website geweest. U bent een echte Den Doolaard afficionado. Voor mij kwam het artikel voort uit de fascinatie dat twee zulke verschillende figuren niet alleen samenwerkten, maar ook bevriend waren. Daarbij kwam beider clementie jegens de overwonnen en eveneens lijdende Duitsers. Hartelijke groet, Rob Wolf
Ha René, bedankt voor de reactie, Rob
Zie ook http://www.adendoolaard.nl/berichten/eigenzinnige-vrienden